Tongariro crossing & Rugby game

Vorig weekend heb ik dan eindelijk de beroemde Tongariro crossing gelopen! Iedereen had hem me al aangeraden en me ervan verzekerd dat ik hem echt wel moest lopen, terwijl de helft van de mensen hem zelf nog nooit gedaan hadden :)
De Tongariro crossing is een dagwandeling over een vulkanisch gebied, waar je dan ook een slapende vulkaan beklimt en als je echt goed in vorm bent kun je ook nog Mount Doom beklimmen (die van The Lord of the Rings).

Een paar weken gelden heb ik een duitse au pair ontmoet die bij een familie hier in Cambridge woont voor het komende jaar. Zei ging al samen met wat andere duitse au pairs de crossing doen en ze vroeg al snel of ik ook mee wilde. Dus gingen we op een vrijdagmiddag met de bus richting Ohakune, een hele grote straat met meer hostels dan woningen. We waren in totaal met z'n 5-jes. In Ohakune aangekomen hebben we eerst flink inkopen gedaan bij de supermarkt en toen kwam iemand van het hostel ons daar oppikken. 's Avonds hebben we buiten 'ge-bbq'd', wat echt een feestje was aangezien de tuin vol zat met sandflies.. Sandflies beten zijn net muggenbulten maar het leuke aan de sandflies is dat ze een week lang jeuken ipv een dag of 2. Na het eten vroeg naar bed want de wekker stond al op 6 uur.

Zaterdagochtend hebben we heel veel laagjes aangetrokken, heel veel water, eten en nog eens extra kleren in onze backpack gestopt, ons ingesmeerd met zonnebrand en om half 8 stond de Tongariro shuttle voor de deur. In de bus moesten we allemaal een formulier invullen met onze gegevens, voor het geval we zouden verdwalen.. Na een kort ritje kwamen we bij de begin parkeerplaats aan waar nog 16 andere bussen stonden met allemaal fanatieke touristen die ook de crossing gingen lopen. Na eerst een half uur in de rij te hebben gestaan voor de dixie wc's hebben we daarna nog 10 minuten foto's staan maken bij het begin bordje en toen was het toch wel tijd om te beginnen aan de 19,4 km die ons voor de boeg lag.
Het eerste uur was vrij makkelijk en niet al te steil, vooral plat en af en toe wat trappetjes omhoog. Toen was het weer wachten in de rij voor de vieze wc's, even een foto en drink pauze en daarna kwam het moeilijke gedeelte pas. Het eerste steile gedeelte klom je omhoog naar de South Crater, het waren eigenlijk alleen maar trappen, en als het geen trappen waren ging het pad alsnog omhoog. We hadden het ondertussen bloedheet, maar zodra je stilstond voelde je de wind en was het weer ijskoud. Ik liep samen met Nina wat verder voorop, en toen de andere weer bij waren hebben we besloten bovenop de grote top te lunchen.

Nadat we op de South Crater weer wat fototjes genomen hadden zijn Nina en ik al snel verder gelopen richting de grote top, the Red Crater. Maar voordat de klim kwam was er eerst een groot vlak stuk woestijn achtig gebied. Het lag helemaal ingesloten tussen het vulkanisch gebied. Aan de rechter kant kon je ook Mount Doom heel goed zien. Na de woestijn werd het letterlijk klimmen. Met handen en voeten. Er was niet eens echt een pad, maar er waren zoveel mensen die dag dat iedereen gewoon de rest volgde. Eenmaal boven hebben Nina en ik de grootse steen uitgekozen en zijn we daar neergeploft. En het uitzicht was echt super! We hadden echt top weer, blauwe lucht en zon, met af en toe bewolking, maar dat waaide zo snel weer over dat we er niet echt last van hadden. Je kon dus mijlenver kijken en overal zag je slingers mensen lopen. En Mount Doom lag midden in het gebied en was echt super mooi!
Na een half uurtje kwamen dan ook de andere meisjes aan en na een korte lunch en wéér wat foto's zijn we toen aan de afdaling begonnen. Het was meer naar beneden glijden tussen het zand en de keien door zonder proberen iemand omver te glijden of zelf onderuit te gaan.
Na de daling waren er 3 hele blauw/groene meertjes, echt heel apart maar weer heel mooi. Toen kwam er weer een vlak stuk, nog een klein stukje omhoog en daarna was het alleen maar afdalen. Wel via een pad gelukkig. En hoewel het maar heel weinig naar beneden ging, was het echt killing. Op een gegeven moment waren het hele lange slingerbochten naar beneden voor de laatste wc stop. Na de wc stop ging het zo nog een uur lang verder. En toen we het bordje tegenkwamen waarop stond dat we nog maar 3 km hoefde, was ik eigenlijk al uitgeput. Maar we waren er nog lang niet. Het pad was heel smal dus je kon alleen maar achter elkaar aan lopen, en zo dus ook geen mensen inhalen. Het ging nog steeds langzaam bergaf wat heerlijk was voor je kuiten, en er kwamen ook nog eens heel veel trappetjes bij. Na nog drie kwartier door het bos lopen zagen we dan eindelijk de parkeerplaats en konden we dan even neerploffen, wachtende voor de andere. Toen zij kwamen, was onze shuttle nét vertrokken dus moesten we ook nog wachten op de volgende. Maar toen zijn we uitgebreid in het zonnetje gaan liggen en was het allemaal al niet zo'n probleem meer :)
De shuttle naar het hostel, daar allemaal snel de douche ingesprongen, een pasta maaltijd gemaakt, en toen heerlijk in de lounge helemaal niks gedaan de rest van de avond, voetjes omhoog en foto's kijken.

Zondag ochtend hadden we pas om 12.40 de bus terug, dus zijn we nog even wat gaan drinken in een caféetje, ben ik nog op cadeautjes jacht geweest in een dorpje waar bijna alles dicht was, en hebben we nog in het zonnetje gewacht op ons busje. Tijdens de tussenstop hebben we afscheid genomen van Nina en Lisa, die de andere kant op moesten, en toen nog eens 3 uur in de bus terug naar Cambridge Daar werd ik opgehaald door de hele familie, want we gingen voor Rob's verjaardag (en ook vanwege het super nieuws van Mieke!!) nog uit eten!
2 dagen lang nog spierpijn gehad maar het uitzicht wat hebben mogen zien was zo ontzettend mooi, dat waren de 7 lange uren lopen zeker waard!


Afgelopen vrijdag heeft Ellen zich opgeofferd zodat ik samen met Rob mee mocht naar de rugby wedstrijd van the Chiefs! The Chiefs zijn het Nieuw-Zeelandse rugby team en hebben al 2x de super bowl of iets gewonnen. Ze speelde tegen the Stormers, uit Zuid-Afrika. Maar het was niet alleen de wedstrijd vrijdag, Rob had kaartjes via z'n werk gekregen en het was allemaal heel fancy met 3 diner en dessert en gratis drinken en we zaten helemaal bovenaan in het stadion. Net voordat de wedstrijd begon heeft Rob me nog even een spoedcursus hoe gaat rugby gegeven aangezien ik uiteraard helemaal niks wist van rugby.
De wedstrijd zelf was echt lachen, er rent iemand met de bal over het veld en opeens vallen ze diegene allemaal tegelijk aan, waardoor er een grote vleeshoop van grote kerels ontstaat en op een of andere manier komt de bal eruit en word er snel weer doorgespeeld, maar na 2 minuten begint het weer opnieuw, echt lachen gieren brullen vond ik zo. En de scheidsrechters waren helemaal in het roze gestoken, wat ook wel een leuk effect gaf :)
Uiteindelijk hebben de kiwi's uiteraard gewonnen met 36-20!
Het was dus een zeer geslaagde avond en ik kan weer iets van mijn 'must-do' lijstje afstrepen!

Verder heb ik m'n zuid-eiland tripje geboekt! Op de 27e vlieg ik naar Christchurch waar ik de dag erna een 10 daagse trip op het zuid-eiland ga doen. Iedereen verteld me dat het zuid-eiland heel anders is dan het noord-eiland dus ik ben benieuwd !

Kiwikusjes!
Nynke