Bay of Islands and Cape Reinga trip

Kia Ora!

Jaja, ik spreek nu bijna vloeiend Maori's, vandaar dat het zolang heeft geduurd voordat ik aan m'n volgende blog kon beginnen (uhum)

Ik heb eerlijk gezegd geen idee wat ik allemaal gedaan heb na 2 december dus ik zal maar gewoon vertellen over m'n tripje naar het noorden.

Op vrijdag 27 december zijn we met z'n alle vroeg vertrokken richting Auckland en hebben we wat sightseeing gedaan; een slapende vulkaan bekeken met een mooi uitzichtpunt erbij, wat rondgelopen op de haven en langs de boulevard, nog wat winkeltjes bekeken, even aan zee gelegen en toen 's avonds wat gegeten in een gezellig klein restaurantje. Daarna hebben ze me gedropt in down town Auckland bij backpackers hostel the Base. Ik sliep in de 'girls only section' waar (logisch ook) alles roze was. Er was ook een lounge room bij en elke kamer had een stijltang en föhn ter beschikking. Toen ik om half 8 de kamer binnen kwam met al mn spullen lag er één meisje al te slapen en de andere 2 waren al in pyjama.. Vervolgens deed een meisje de gordijnen dicht en heb ik de hint maar begrepen en ben snel een douche gaan nemen. Na m'n douche raakte ik in gesprek met een meisje dat ook op de kamer lag en toen ze vroeg waar ik vandaan kwam antwoorde ze 'heee ik ook!' Zij ging ook naar het noorden maar met een andere reisorganisatie, wat wel een beetje jammer was. Op zaterdagochtend zou de Kiwi Experience bus me al om 06.55 uur oppikken buiten The Base dus de wekker stond onmenselijk vroeg op 05.45 uur..

In de bus richting the Bay of Islands moesten we allerlei formulieren invullen over de activiteiten die je wilde doen en wanneer je die dan wilde doen en wanneer je terug wilde naar Auckland en hoeveel nachten je dan waar zou blijven slapen. Toen kwam ik er ook achter dat er geen bus terug ging op de maandag, wat ik dus wel gepland had. Beetje jammer maar dat is nogal 'op z'n kiwi's' Geen bus terug? Balen, blijf je een extra nachtje!

Na het inchecken bij backpackers hostel Pipi Patch zat ik op m'n kamer en komt opeens het Nederlandse meisje die ik in Auckland had ontmoet de kamer binnenlopen! Echt heel toevallig dat ze precies in hetzelfde hoste zat en dan ook nog in dezelfde kamer! Daarna ben ik met een meisje uit Noorwegen wat in het centrumpje wat gaan lunchen (een bagel en een chai latte!!) en hebben we een beetje rondgelopen. Het dorpje waar we verbleven was Paihia en veel meer dan één straat met winkeltjes en cafeetjes was het niet. Maar het lag wel aan het strand en je had al mooi uitzicht op een aantal eilandjes, als de zon schijnt.. Het was helaas zaterdag de hele dag Nederlands weer, regen regen en regen. Maar we hadden wel een korte broek aan, dát dan weer wel! De buschauffeur had ons uitgelegd waar de grote supermarkt was dus besloten we daar maar even heen te gaan voor wat lekkers en om wat ontbijt en lunch te halen voor de dag erna. Het meisje uit Noorwegen was echt super aardig en we hadden best veel gemeen. Helaas ging zij zondagmiddag alweer terug naar Auckland omdat ze het anders niet zou redden met d'r reis planning.

Zondag had ik de Cape Reinga trip geboekt. Cape Reinga is het noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland en het is ook een historische plek voor de Maori's en heel Nieuw-Zeeland eigenlijk.
Onderweg zijn we eerst gestopt bij het Manginangina forest (probeer het vooral uit te spreken!). Daar staan de grootste dikste bomen van Nieuw-Zeeland. Ik had dus bomen verwacht van 5 meter breed waar je met een hele groep mensen voor kon staan en nog steeds de boom kon zien, maar dat viel wel een beetje tegen haha. In Canada zijn we ook in zo een soort bos geweest en die bomen waren net een tikkie groter. Na een kleine wandeling door dat bos heen weer terug de bus in verder richting het noordelijkste puntje. Als je in zo een bus zit in Nieuw-Zeeland krijg je toch best wel heel veel respect voor een buschauffeur. De weggetjes die we reden waren vooral één wegs, net breed genoeg voor 2 auto's naast elkaar dus. En dat midden in de bergen. En op een grind achtige weg. En de buschauffeur scheurt doodleuk door de bochtjes heen en over mini bruggetjes en verteld daarnaast ook nog allerlei verhaaltjes over de bomen de planten de geschiedenis en over koetjes en kalfjes.
Halverwege de trip zegt ie opeens; voor alle Lord of the Rings fans, als jullie hier naar links kijken, zie je helemaal daar achter wat bergen liggen? (Dus ik keek uiteraard of ik daar heuuulemaal achteraan wat zag wat ik zou kunnen herkennen van de films) Ja, daar is dus geen seconde opgenomen van de films! En toen moest ie heel hard lachen om z'n eigen grap. Die hij ook al 7 jaar lang vertelde in z'n bus.

Toen we bijna bij de 90 mile beach waren zij de buschauffeur dat er 1 dag per maand is dat we met de bus over 90 mile beach mogen crossen met de bus en dat dat uitgerekend vandaag was! Dus eenmaal aangekomen bij het strand reed ie op z'n gemakje met bus en al over de parkeerplaats het zand op, en toen begon the fun pas. 90 mile beach is 90 miles lang (geen grapje) en is zo goed als recht. De buschauffeur leefde zich dan ook helemaal uit en scheurde volgens mij wel met 70 km per uur over het strand langs de zee. Het water was op sommige plekken zo dichtbij dat het zo hoog splashte dat de hele bus onder de zand smurrie zat. Ook kwam er nog een andere bus ons toeterend en zwaaiend voorbij scheuren.
Aan het einde van 90 mile beach zijn we even uitgestapt voor wat foto's en als je geen watje was mocht je ook de zee even in. (3x raden waar ik stond) Vervolgens zijn we het strand afgereden de rivier in, ja echt, met bus en al! Er stond ook een verkeersbord bij waarop stond 'increase your speed.' Niemand die zich naar níet aan zal houden! Toen kwamen we aan bij de zandduinen en stapten we uit om wat baantjes te sandboarden. Op een boogie board van de zandduin naar beneden sjeezen. a-we-some!!
Ik weet niet of de zandduin nou 120 meter hoog was of dat we 120 meter naar beneden gingen maar volgens mij was het allebei ongeveer die afstand. Nadat je eindelijk jezelf en je board naar boven had gesleept en daar stond uit te puffen en je voor het eerst eens goed naar beneden keek wist je ineens niet meer zo zeker of dit wel zo vet zou zijn als je eerst dacht haha. De buschauffeur legde ons uit hoe we op ons board moesten liggen, waar de remmen zaten, (net onder je enkels, die dingen met 5 tenen eraan) en als het erop leek dat je op iemand zou crashen je heel hard moest schreeuwen GET OUT OF THE WAAAAAAY! En als laatste tip gaf ie dat het maar beter was als je je mond dichthield. En toen was ie weg, en jeeeetje met wat een snelheid! Het ging echt rete hard! Ze zeggen dat je ongeveer met 50 tot 60 km per uur naar beneden gaat! Daarna zat er uiteraard overal zand in je kleren en in je haar maar het was het zeker waard!

Na het sandboarden gingen we over een ander kronkelend bergen weggetje weer door naar een prachtige baai dicht bij de eindbestemming Cape Reinga. De baai lag tussen de bergen en het was echt zo een strandje die je op kaarten en foldertjes ziet staan. We hebben daar geluncht en zijn toen doorgegaan naar meest noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland. Cape Reinga is ook echt super mooi, je maakt er een mooie wandeling naar the Lighthouse waar je een super mooi uitzicht hebt op de oceaan en op nog meer baaien. Bij Cape Reinga komen ook 2 oceanen samen, the Pacific ocean and the Tasman sea, wat een heel mooi effect geeft, ze botsen tegen elkaar en je ziet dus heel goed de scheiding van de 2 oceanen. Ook zie je verschil in kleur van het water.

Op de terug weg moesten we onze fish and chips bestelling doorgeven en hebben we in de bus de beste fish&chips van de wereld gehad. Rond 6 uur waren we weer terug in the Bay of Islands en daarna ben ik met het Nederlandse meisje, een duits meisje, een argentijns meisje en een shotse jongen in de jacuzzi geweest om heerlijk al het zand eraf te spoelen. Daarna ben ik nog naar de supermarkt gelopen om eten te halen voor de volgende dagen en daarna lekker m'n bed in.

Maandag ochtend ben ik op een boottrip gegaan langs wat eilandjes van the Bay of Islands (in totaal zijn er 144 eilanden, beetje overdreven om ze allemaal langs te gaan) en hebben we ook dolfijnen gespot! Dat was echt wel heel leuk om te zien, er was een hele groep en ze zwommen eerst vrij ver weg van ons af maar ze kwamen steeds dichterbij en de kapitein draaide de boot ook zodat elke kant de dolfijnen te zien kregen en zoveel mogelijk foto's konden maken. Toen we weer verder gingen en dus weer vaart maakte met de boot vertelde de kapitein dat als ze dat deden dat de dolfijnen dan achter de boot aan zouden komen zwemmen en uit het water zouden springen, ik had al een plaatsje veroverd bij de achterkant van de boot dus ik had perfect uitzicht op de springende dolfijntjes!
De boot voer ons naar the Hole in a Rock, wat dus eigenlijk heel simpel een gat in de berg is, waar je dan wel doorheen kan varen met je boot. Maar omdat het weer niet al te best was en het water dus best wel ruig was gingen we niet helemaal erdoorheen maar ongeveer half. Maar het was sowieso heel mooi. Beetje jammer dat sommige mensen op zo een boottochtje gaan terwijl ze snel zeeziek worden.. De crew had het maar druk met al die mensen..
Op weer een ander eilandje hebben we geluncht en toen zijn we weer terug gegaan naar het vaste land. De rest van de dag heb ik niet echt iets spannends gedaan maar gewoon een beetje rondgelopen en wat sourvernietjes gekocht. 's Avonds waren er 3 nieuwe duitse meisjes gearriveerd op de kamer. Die dachten dat ze helemaal alleen op de wereld waren. Vooral toen zij dinsdag ochtend op de Cape Reinga trip gingen en dus om 6 uur op moesten, begonnen ze uitgebreid hardop te praten en te lachen en gooide met alle gemak de gordijnen open alsof het hun eigen duitse slaapkamertje was. Zich helemaal niet druk makend over de andere 3 personen op de kamer die gewoon niet op hoefden. (ik kon eigenlijk tot 9 uur uitslapen..) Gelukkig moest ik voor 10 uur uitchecken en ging ik die middag weer richting Auckland. M'n bus vertrok om half 1 dus daarvoor heb ik nog een chai latte gedronken en in een klein park plantsoen achtig iets nog genoten van de zon, de zee en wat live muziek. Op de terugweg naar Auckland zijn we nog gestopt bij een waterval waar je een kleine wandeling omheen kon maken.
Terug in Auckland moest ik nog een uur of 3 wachten tot de 'Naked Bus' me terug naar huis zou brengen in Auckland. Dus ben ik met m'n veel te zware tassen bij Mac Donalds neergeploft en had me voorgenomen om daar te blijven zitten tot half 8, (de bus vertrok om 8) beetje jammer dat ik er om 6 uur werd weggestuurd omdat ze dicht gingen.. Kon ik weer verder werken aan een hernia. Ik ben maar opzoek gegaan naar een wc en ben daarna op een random bankje bij de haven m'n boekje gaan lezen. Om 8 uur kwam dan eindelijk de bus en om half 11 kwam ik dan aan in Cambridge. Op nieuwjaarsavond. Niet dat dat hier veel uitmaakt. Het hele drop lag al te slapen en om 12 uur gingen er wat vuurpijlen en that's it. Just like any other day. Ellen was aan het aftellen totdat ze naar bed mocht en net na 12e heb ik nog even met thuis geskypt en ben daarna ook maar naar bed gegaan aangezien ik redelijk gesloopt was.

Woensdagochtend op 1 januari zijn Rob Mieke en ik om 11 uur 's ochtends naar The Hobbit deel 2 geweest. Mieke zat van begin tot eind in d'r stoel te stuiteren zo leuk vond ze het! Rob heeft me nog uitgelachen toen ik bij het spinnen gedeelte m'n vingers in m'n oren zat en m'n ogen had dichtgeknepen. Maar hij was heel vet! Zeker nu ik langs de hobbit huisjes gelopen heb en weet dat zij daar ook gelopen hebben. (Niet dat dat in deel 2 voorkomt maar dan nog, het idee hé)

Na de film kon ik thuis weer her-inpakken want we gingen voor 3 dagen naar een huisje aan het strand! En ook daar was het mooi. (zó vervelend al die mooie plekjes hier) Het was een houten huisje dat aan het einde van de weg lag met geen ander huis of iets in de buurt, met een immens grote tuin en een trapje naar het strand. Een paradijsje dus. We hebben 3 hele fijne mooie dagen gehad, heerlijk gezwommen in de zee, (ik niet zovaak als de meisjes uiteraard, waterratjes zijn het) gebadmintond (wát een woord..) en dik verloren met yathzee. We zijn nog naar een black sand beach geweest en daar heb ik eeeeeeeeeindelijk leren boogie boarden (lisa's woorden) het is heel simpel en super leuk om te doen, als er een golf aankomt draai je je om met je gezicht naar het strand en ga je op je board liggen, en laat je je door de golf oppakken en word je vooruit geduwd. That's it. Maar het was zo leuk dat ik bijna het water niet uit wilde, dat wil wel wat zeggen.

Veel mensen (vooral kiwi's) hebben me gevraagd of ik het nou niet vreselijk raar vind om een warme kerst te hebben. Nee absoluut niet! Ik kan er wel aan wennen! Ik heb zo een vreselijke hekel aan de kou dat dit echt de ideale oplossing is haha! Kerst was heel gezellig bij de Heebinks. Hoewel we nauwelijks thuis geweest zijn, kerstavond naar vrienden, eerste kerstdag 's ochtends cadeautjes uitpakken en 's middags weer naar andere vrienden, en op 2e kerstdag weer naar andere vrienden. Maar allemaal heel relaxt en heel gezellig!

Voor de rest is het een beetje anders dan normaal. Rob en Ellen's oudste dochter, Mieke, heeft net voor kerst te horen gekregen dat ze de ziekte van Hodgkin heeft. Een vorm van kanker. Dat is natuurlijk een grote schok geweest en vreselijk om mee te maken. Maar deze vorm van kanker staat bekend als een goed behandelbaar en heeft een hoge success rate. En Mieke is een jonge sterke meid en is ontzettend dapper onder dit allemaal. Ook krijgt zij en ook de rest van het gezin ontzettend veel steun en liefde van vrienden, de omgeving en van de kerk gemeente waar ze heen gaan. Donderdag zal ze beginnen aan haar eerste ronde chemo, en ze gaat er kei hard voor vechten om zo snel mogelijk weer beter te worden! Ze wilde al heel lang haar haren afknippen en een nieuwe hairstyle proberen dus maandag was het dan eindelijk zover! Ik ben met haar meegegaan en het is echt ontzettend leuk!

Nou, voor de rest zal ik jullie eens wat leuke feitjes en weetjes vertellen over het leven hier.
Ten eerste is het hier bijna altijd warm en zonnig. ghehe :)
Wat mij ook opvalt is dat alle huizen hier vrijstaande huizen zijn, maar dan ook echt allemaal, groot of klein het maakt niet uit, iedereen heeft z'n eigen plekje. Ook zijn bijna alle huizen hier gelijkvloers, ze houden hier denk ik niet zo van traplopen. Iedereen bouwt hier gewoon wat ie wil. Allemaal verschillend, maar toch weer allemaal hetzelfde. Ieder huis heeft 2 garagepoorten, dus automatisch ook een gigantische garage, ze hebben bijna allemaal dezelfde deurhendel (het is niet dat ik me verveel dat ik daar op ben gaan letten hoor) ze hebben allemaal een brievenbus aan de straat staan, (compenseert het niet trappenlopen) voor de rest hebben veel huizen vooral vloerbedekking, en een stukje tegels of laminaat.

Ten tweede loopt hier bijna iedereen op blote voeten. Sowieso in huis. Als we ergens op bezoek gaan is het eerste wat je doet je schoenen uit, of in de meeste gevallen je slippers. Soms laat ik mijn eigen schoenen voor de veiligheid van iedereen maar aan.. Op de lagere school rent ook iedereen rond op bloten voeten en elke dag aan het einde van de dag is het dan de standaard vraag, waar heb je je schoenen gelaten? En kun je ze niet vinden? Ah maakt niet uit misschien vind je ze morgen wel.
Maar ook op straat lopen mensen soms gewoon op blote voeten, gister waren we met vrienden mee en die moesten even tanken en toen zag ik de meneer met wie me mee waren doodleuk op blote voeten zijn auto volgooien en het tankstation inlopen om te betalen. Je moet er dan maar niet te veel aan denken waar iemand overheen loopt enzo..

Ten derde is iedereen hier super aardig. Een paar weken geleden waren we naar het zwembad en zat ik op het gras op te drogen toen opeens de meneer naast me tegen me begon te praten. Mijn eerste reactie was natuurlijk uhm waarom praat u tegen mij?! Maar hier is dat dood normaal. De kassières in Nederland kijken 9 van de 10 keer chagrijnig en hebben zo een standaard gesprekje van; goeiemiddag, 10,75 alstublieft, fijne dag. In tegenstelling tot hier waar ze je begroeten en ze dan gerust vragen hoe je dag was en wat je voor het weekend gepland hebt. Maar ook alle vrienden en kennissen (en dat zijn er een hoop) van Rob en Ellen zijn allemaal zo ontzettend aardig. En niet dat fake aardig zijn maar echt oprecht aardig. Iedereen denkt hier eerst aan andere voordat ze aan zichzelf denken. Daar leer je toch wel heel veel van.

Ten vierde, je wordt hier super snel bruin. Én je verbrand hier dan ook super snel. In Nederland heb ik volgens mij nog nooit zonnebrand op hoeven doen als de zon eens zou schijnen. Op vakantie in Italië of Frankrijk gebruik ik het maar heel af en toe. Maar hier moet je elke dag dat je naar buiten gaat je insmeren. Op z'n minst je gezicht. Dat heb ik na 1 week al geleerd. Toen ben ik op dag 3 volgens mij al heel hard verbrand. En nog steeds lukt het me niet om níet te verbranden. We waren een paar weken geleden naar het strand en ik had me van top tot teen ingesmeerd maar was dus alleen de achterkant van m'n bovenarmen vergeten, en ja hoor, ze waren knalrood. Maar goed, ik heb nu dan wel ook een mooi kleurtje. Rob is ontzettend jaloers op m'n bruine benen :) Ik denk dat hij me over een paar dagen verbied om een korte broek aan te trekken.

En ten slotte is alles hier mooi. Alles. Ik heb nog geen lelijke plek gezien. Het valt misschien niet zo op in m'n blog maar als ik bij elk plekje waar ik geweest ben moet zeggen dat het er zo mooi is word het ook wat vervelend voor jullie. Het is hier zó groen, het water is helder, er staan hier palmbomen en van die andere planten die je alleen in warme tropische landen ziet, de huizen zijn mooi, de mensen zijn mooi, alles dus. Het kiwi leven bevalt me eigenlijk wel.
Maar ik mis jullie wel hoor.
Een beetje.

Ik hoop dat ik het grote gat van blogjes bij deze weer een beetje goed gemaakt heb en ik zal proberen niet meer zo lang te wachten!

Te here, Nynke